Najważniejszą cechą odmiany kukurydzy przeznaczonej do produkcji biogazu jest podobnie, jak w przypadku produkcji kiszonki, plon ogólny suchej masy. Do produkcji dobrej jakościowo kiszonki potrzebna jest zarówno skrobia jak i włókno, natomiast do wytwarzania biogazu wystarczy samo włókno. Podobną ilość metanu można uzyskać zarówno ze skrobi, jak i z celulozy (pochodzącej z włókna), tak więc wytwarzanie biogazu wymaga przede wszystkim wysokiej produkcji biomasy, udział ziarna (skrobi) ma mniejsze znaczenie. Do produkcji biogazu wykorzystywane są odpowiednio wyselekcjonowane średniopóźne i późne odmiany kukurydzy wytwarzające dużą biomasę o niższej koncentracji energii niż w odmianach wykorzystywanych do produkcji kiszonki na paszę.

 

Kolejnym istotnym kierunkiem przerobu ziarna kukurydzy jest produkcja bioetanolu. Do tego celu nadają się zarówno odmiany wczesne jak i późne, odmiany o ziarnie typu flint i dent, jednak ze względu na wydajność tego procesu najefektywniejsze jest wykorzystanie odmian późniejszych (o ziarnie typu dent lub pośrednim) o wysokim potencjale plonowania. Takie wykorzystanie kukurydzy nie wymaga suszenia ziarna oraz daje możliwość zagospodarowania ziarna nadpsutego i o niższej wartości paszowej.

 

 

Powrót do Kukurydza - kierunki użytkowania

 

 

Warto przeczytać:

 

Nowe odmiany kukurydzy DEKALB na sezon 2017

PROMOCJA PREMIUM: Rabat na zakup odmian kukurydzy DEKALB®

Wyniki zbiorów z doświadczeń wewnętrznych Monsanto (Kukurydza 2016)

Oficjalne wyniki COBORU - KUKURYDZA 2016